Գյուղի աղքատ տղա էի ու սիրահարվել էի մի քաղքի աղջկա․ վերջի կոպեկներովս ծաղիկ առա, որ նվիրեմ իրան․ ինքն էլ վերցրեց ու գցեց զիբիլի ամանը․ տարիներ անց մենք պատահական հանդիպեցինք ու նա էդ պատահական օրը երբեք չի մոռանա

Տարիներ առաջ ես աղքատ գյուղացի տղա էի, ով միմտաբար սիրահարվել էր քաղաքացի մի հարուստ աղջկա։ Իմ ուղեղում այդ աղջկա պատկերն էր ու նրա անունը։ Ես մոտիս վերջին գումարով ծաղկեփունջ առա նրա համար, իսկ նա ծաղկեփունջը վերցեց ու  քմծիծաղ տալով նետեց դրսի աղբամանը։ Վերջում էր ասեց․ «Ինձնից  յան տու, ես քո նման աղքատ գեղցիքի հետ ընկերություն չեմ անում։ Իջի երկնքից, տղա ջան, մենք տարբեր աշխարհներից ենք»։

 Ես արագ փախա էդ տեղից, բայց նրա բառերը դեռ հնչում էին ականջներումս։

Տարիները գլորվում էին ու ես նպատակ էի դրել դառնալ շատ հաջողակ ու հարուստ տղամարդ։ Ինձ դա հաջողվեց։ Ես կարողացա ընդունվել համալսարան ու փայլուն ձևրով ավարտել այն, հետո ընդունվեցի աշխատանքի ու իմ ջանքերի շնորհիվ մի քանի տարի անց նշանակվեցի այդ կազմակերպության մենեջերնեից մեկը։ Հիմա ես նաև կարի սրահներ են բացել մի քանի կետրում ու մեծ պատվերներ ենք ընդունում։ Դե բնականաբար իմ տեսքն ու հագուկապն էլ է փոխվել, բայց ներքուստ ես նույն ազնիվ գյուղացի տղան եմ։

Մի օր արագ քայլելիս պատահաբար ուսովս կպա մի աղջա, թեքվեցի, որ ներողություն խնդրեմ ու նկատեցի, որ այդ աղջիկը նախկին սորս էր։ Նա էլ ինձ նկատեց ու արագ փախավ, իրեն չճանաչելու տալոց։ Արագ փախավ, որովհետև աչքի տակ մեծ կապտուկ կար, որը հավանաբար ինչ-որ տղամադու ձեռքի գործն էր։
ՍԵնց է լինում փողն ամեն ինչից շատ սիրող կանանց հետ։