Մի օր տարեց հորս ասացի, որ հոգնել եմ և ցանկանում եմ ազատվել կնոջիցս․ Այն, ինչ խորհուրդ տվեց անել հայրս, երբեք չեմ մոռա նա․․․Տղան գնաց հոր մոտ և ասաց.

-Հայրիկ այլևս այսպես չեմ կարող ապրել, կինս ինձ խելագարության է հասցնում, ուզում եմ սպանել նրան, բայց վախենում եմ, որ ինչ-որ մեկը կիմանա այդ մասին, խնդրում եմ օգնիր ինձ

Հայրը պատասխանեց.

-Այո որդիս ես կօգնեմ քեզ, բայց կա մի բայց… դու պետք է ձևացնես որպեսզի ոչ ոք չկասկածի, որ դու ես սպանել նրան, դու պետք է
հոգ տանես նրա մասին , նրան ծաղիկներ նվիրիր , բարի և հոգատար ամուսին ձևացիր:

Այս փոշին տեսնում ես, ամեն օր մեկ գդալ աննկատ լցրու նրա սուրճի բաժակի մեջ, և նա դանդաղ կմեռնի։Անցավ քսան օր և որդին
եկավ հոր մոտ և ասաց.

-Ես չեմ ուզում, որ նա մեռնի ես կարծես նորից սիրահրված լինեմ նրան, ասա ինձ ի՞նչ կարող եմ անել, որ թույնի ազդեցությունը շուտա փույթ կանխեմ

Հայրը տխուր նայեց որդուն և ասաց.

-Մի անհանգստացիր նա չի մեռնի, այն ինչ քեզ տվել էի դա բրնձի փոշի էր, իսկական թույնը քո մեջ էր…

Երբ մենք սնվում ենք չարիքով, մեր սերը դանդաղորեն մահանում է, երբ մենք համերաշխություն ենք հաստատում մեր և դիմացինի մի ջև աստիճանաբար հասնում ենք հաջողո ւթյանը: Միշտ հիշեք այս խոսքերը՝ վար վիր դիմացինիդ հետ այնպես ինչպես կցանկանաս, որ քեզ հետ վարվեն։Մենք բոլորս պետք է կանգ առնենք, աղոթենք և խնդրենք այդ հակաթույնը, որի անունն է ներողամտություն: