Օրեր առաջ մայրիկիս տունը հավաքելիս պատահաբար գտա նրա կտակը․․․Մինչև օրս չեմ կարողանում ներել նրան

Մայրիկս արդեն շատ մեծ է տարիքով, գրեթե անօ գնա կան։ Դրա համար էլ հաճ ախ եմ գնում նրան այցելության։ Մի քանի ամիս առաջ, երբ հերթական անգամ եկա նրա մոտ,սովորականի պես ուտելիք պատրաս տեցի, մաքրու-թյուն արեցի, լվացք միացրեցի։

Եվ պատահաբար նկատեցի, որ սեղանին ինչ-որ անծանոթ թուղթ է դրված։ Չկա-րողանալով զսպել հետաքրքրասիրությունս՝ բացեցի այն․ պարզվեց՝ մորս գրած կտակն է։Մայրիկս միշտ նույն հոգատար ությամբ ու ուշադրությամբ է վերաբե րվել ինձ ու քրոջս։ Երբեք մտք ովս չէր անց-նի, որ նա կարող է չգրել իմ անունը կտակի մեջ։Այն օրը, երբ ես կարդացի այն, անկախ իմ կամքից վիճեցի մորս հետ։

Չնայած, հիմա ես հասկանում եմ, որ մայրս ինձ ոչ մի վատ բան չէր կամենում, բայց մեկ է, չեմ կարողանում նրան ներել։Ինձ համար ան հասկանալի պատճառներով մայրիկս որոշեց թողնել ամեն ինչ կրտսեր դստերը, իսկ ինձ՝ ոչինչ։ Հանգիստ հարցրեցի մորս, թե ինչու է նման բան արել, իսկ նա պատասպանեց, որ Անահիտը ծանր կյանքով է ապրում, իսկ ես ամեն ինչ ունեմ։Իսկապես, ես ստացել եմ բար ձրագույն կրթություն, լավ աշխատանք ունեմ, ամուսինս էլ վատ չի վաստակում։

Քրոջս բախտը անձնական կյանքում չի բերել։ Բանն այն է, որ նա ամուսն ացավ 18 տարեկանում, գլո ւխը կորց-րել էր սիրահարվածութ յունից։Երեխա ունեցավ, բայց ժաման ակի հետ ամո ւսինն ու նրա ընտա նիքը ցույց տվեցին իրենց իրա կան դեմքը, ու քույրս ստիպված եղավ որդու հետ միասին վերադառնալ մեր մայրիկի տուն։

Ու քանի որ քույրս կրթություն չի ստացել, չի կարողանում նորմալ աշխատանք գտնել, եթե անկեղծ, կարծում եմ, որ ցանկություն էլ չու նի։Դեպքից մի քանի օր անց զանգեց մայրս ու խնդրեց գնալ իր տուն։ Նա ցույց տվեց նոր կտակը, ասաց, որ փոխել է, ու որոշել է տունն էլ, զարդերն ու հավաքած գումարն էլ հավասար կիսել մեր միջև։

Ցավալին այն է, որ միև նույնն է, հո գումս ինչ-որ բան է կոտրվել։ Այսինքն, եթե ես չտեսնեի կտակը, այդպես էլ կմնար։Այսինքն մայրիկիս թվում է, որ եթե տան կեսը իմը լինի, պիտի քրոջս դուրս հանեմ ու թույլ տամ, որ ինքն ու երե-խան մուրացկաններ դառնան։Բայց ես ընդ ունակ չեմ նման բանի։Երբ քույրիկս իմացավ այս ամենի մասին, երդ-վեց, որ ոչինչ չգիտեր կտակի մասին։

Ասաց, որ եթե նու յնիսկ ամեն ինչ իրեն մնար, նա կկիսեր ինձ մեր մոր ժառանգ ությունը, երբեք իրե նով չէր անի։Հիմա փորձում եմ առ աջվա պես վերա բերվել մայրիկիս, բայց ինչ-որ տհաճ նստվածք կա, որ չի թողնում անել դա։