Ամուսնուս հետ հերթական վեճից հետո մտերիմ ընկերուհիս ապաստան տվեց իր տանը, բայց լսելով նրա և մոր խոսակցությունը, նույն րոպեին փախա այնտեղից․․․Երեկ ես շատ ուժեղ վիճեցի ամուսնուս հետ: Ես զանգահարեցի ընկերուհուս և խնդրեցի, որ մի որոշ ժամա նակ ինձ հյուրընկալի:

Նա, իհարկե, համաձայնվեց: Ես եկա նրա մոտ, ճանապարհին մտա խանութ,գնեցի մի շիշ գինի:Մենք նրա հետ նստեցինք խոհանոցում և զրուցեցինք: Ես նրան պատ մեցի ամուսնուս մասին,այն մասին,որ ինձ ոչ ոք չի հաս կանում:Ես ու ամուսինս վիճեցինք այն հարցի շու րջ, որ երեխան գիշերը շատ է լաց լինում, բայց մեզանից ոչ ոք ասես չէր ուզում վեր կենալ:

Ամուսինս պետքէ գնար աշխատանքի,այդ պատճառով քնած էր մնացել,իսկ ես չեմ ուզում երեխայի հոգսով միայնակ զբաղվել: Առավոտ յան դստերս տարա տատիկիս մոտ,իսկ ես գնացի ընկերուհուս մոտ:Մենք ամբողջ երեկո նստեցինք,հետո գնացինք քնելու: Գիշերը ես լսում էի, թե ինչպես է ընկերուհիս զանգում ինչ-որ մեկին: Նա խոհանոցում նստած հեռախոսով զրուցում էր մոր հետ:

Բնակարանում լռություն էր տիրում, ուստի ես կարող էի լսել ամբողջ խոսակ ցությունը: Աղջի կը բողոքում էր մորը երեխաներ ունենա լու և նրանց խնա մելու երջանկության մասին, որ ինչ-որ մեկը նման երջանկություն ունի, և դա չի գնահատում: Պարզվեց, որ ընկերու հիս արդեն մեծ գումար էր ծախսել հղիանալու համար, բայց նրա մոտ ոչինչ չէր ստացվել:

Նա լաց եղավ և հեռախոսով խոսեց իմ մասին,որ երեխայի պատճառով վիճել եմ ամու սնուս հետ։Հետո ինձ հա սավ այն ամենն,ինչ ես արել էի: Ես հասկացա, թե որքան եմ սիրում իմ ամուսնուն և երեխային:Մի րոպե չսպասեցի,հավաքեցի իրերս ու գնացի տուն:Ամուսինս տանն էր,տատիկս և մեր փոքրիկը նույնպես:

Ես անմիջապես գրկեցի ամուսնուս, ներողություն խնդրեցինք միմյանցից: Ես հասկացա, թե ինչ երջանկություն է, երբ դու ունենում ես սիրող ընտանիք և փոքր երեխաներ, ովքեր այդ սիրո պտուղներն են: