Այդ օրը ընկերուհիս որոշեց գիշերել իմ տանը․ Կեսգիշերին մտա խոհանոց ու ինչ տեսնեմ՝ ամուսինս․․․Ես ու ամուսինս ապրում ենք Եր ևանում:Մի օր զանգեց ընկերուհիս, նա գյուղից է, ասաց,որ ինչ-որ գործեր ունի, և խնդրեց ուշ գյուղ չվերադառնալու համար մի օր մնալ մեր տանը:

Մի օրը դարձավ մի քանի օր։Եթե անկեղծ,ինձ այնքան էլ դուր չեկավ այդ միտքը,քանի որ մենք 1 սենյականոց բնա-կարանում ենք ապր ում, բայց ես համաձայնեցի:Եկավ…Ես նույն օրը զգացի, որ մի բան այն չէ: Հենց գալիս էր ամուսինս, նա հագնում էր ընդ գծող ջինսեր և շպարվում:

Բացի այդ, տանը ոչինչ չէր անում, իսկ ինձ համար ամեն ինչ բավականին բարդ էր, հղիության 7-րդ ամ սում էի այդ ժամանակ:Մի օր ես ու ընկերուհիս գնացինք քնելու, իսկ ամուսինս վերցրեց իր նոթբուքը, որպիսի խոհանոցում աշխատի:

Հյուրասենյակն ընկերուհիս էր զբաղեցրել: Եվ ահա կես ժամ անց լսում եմ, որ Անահիտը վեր կացավ, ոտնաձայներից հասկացա, որ խո հանոց է գնում: Զգույշ քայլեցի, որ նա ինձ չտեսնի:Այդ անամոթը բարակ կարճ մայկայով գնաց ամուսնուս մոտ,իսկ ամուսինս հանգիստ ձայնով հարցրեց.

-Չե՞ս կարողանում քնել:

-Երևի դու էլ չես ուզում քնել: Ինձ թվում է, դու ինձ սպասում էիր․․․

-Այսի՞նքն:

-Դե լավ, հերիք է ձևանաս:

Անահիտը փակեց խոհանոցի դուռը:Ես շփոթված էի, մինչ մի քանի վարկյան մտածեցի,թե ինչ կարելի է անել,դուռը բացվեց,և ես տեսա ամուսնուս բարկացած դեմքը: Նա մատով դեպի դուռն էր ցույց տալիս.

-Հենց հիմա հավաքի վեշերդ և սրբվի իմ տանից:

Գունատված ընկերուհիս դուրս վազեց,եկավ հյուրասենյակ, արագ-արագ լցրեց իրերը պայուսակի մեջ և դուրս եկավ:Այդ դեպքից հետո Անահիտի հետ այլևս չեմ շփվում: Ես շատ եմ ամաչում ընկերուհուս արածից, իսկ ամուսնովս հպարտանում եմ: