
«Ես չկարողացա փրկել ». Սերժ Սարգսյանի արտասուքները, որոնք ցնցեցին ողջ դահլիճը
«Ես չկարողացա փրկել ». Սերժ Սարգսյանի արտասուքները, որոնք ցնցեցին ողջ դահլիճը
Երբ Սերժ Սարգսյանը բեմ շարունակեց, այլ նման էր մեկ այլ պաշտոնական ելույթի: Ոչ ոք չէր սպասում, որ մի քանի րոպե անց նախկին նախագահը կհայտնվեր բոլորի առաջ, հուզված շրթունքներով եւ թաց աչքերով: Մարդը, որը հայտնի է իր անգութությամբ, հաշվարկով եւ երբեմն, որպես ժայռով ամուր, հայտնվեց բոլորովին այլ պատկերով, մարդկային, անկեղծ եւ … վիրավորված:
Այդ օրը նրան հրավիրել են Ազգային անվտանգության հարցերով խորհրդաժողով, որպես նախկին նախագահ, փորձառու ռազմական ղեկավար, որը տասնամյակներ շարունակ արցախյան հարցում Հայաստանի հիմնական մասնակիցներից մեկն է: Դահլիճը լի էր. Պետականներ, վերլուծաբաններ, վետերաններ, ուսանողներ: Բայց ամեն ինչ անմիջապես փոխվել է:
Երբ ելույթը վերածվեց խոստովանության
Սերժ Սարգսյանը իր ելույթը սկսեց դասական ոճով, վերլուծելով անցած տարիները, խաղաղության, պատերազմի անհանգստությունը, բանակցությունների սեղանին: Բայց երբ նա հասավ Արցախ, նրա ձայնը կտրուկ փոխվեց: Նա մի պահ լռեց: Դահլիճում լռություն եղավ:
– Ես եկել եմ այստեղ, ոչ թե մեղավոր փնտրելու համար, այլ խոստովանենք, որ մենք բոլորս, այսպես թե այնպես, ձախողվեց: Բայց ես ավելին եմ, քան մյուսները:
Այս բառերը ցնցեցին ներկաներին: Սերժ Սարգսյանը երբեք այս տոնով չի ասել: Նա շեշտեց, որ որպես պետության ղեկավար, նա կրում է պատասխանատվության առավել ծանր մասնաբաժինը:
– Երբ ես տեսա Շուշիի հանձնումը, ես չէի կարող զսպել: Ես չգիտեմ, թե որն էր ավելի ցավոտ. Այն, ինչ մենք կորցրեցինք, կամ այն փաստը, որ այդքան շատ երիտասարդներ ընկան այն փաստի համար, որ մենք պարտավոր ենք պաշտպանել, բայց չկարողացանք պաշտպանել:
Պատմության մեջ մնացած արցունքաբեր պահը
Խոսքի կեսին նախկին նախագահը հանկարծ դադարեց: Նա խոր շունչ քաշեց, մի պահ նա հեռացավ թղթերից եւ աչքերը թափեց դահլիճի խորքերը:
«Ես երբեք չէի ուզում ասել դա, բայց հիմա այլեւս չեմ կարող լռել»: Արցախի կորուստը պարզապես քաղաքական պարտություն չէր ինձ համար: Դա ինձ համար ընտանեկան կորուստ էր: Մայրս Արցախից էր: Ես այնտեղ մկրտվեցի: Այս հողը հոտ է գալիս իմ հայրենիքի վրա:
Նա դանդաղ տարավ ակնոցները, արցունքները թաքցնելու համար, բայց արդեն ուշ էր: Դահլիճի էկրաններին, նրա աչքերը սերտորեն ցույց տվեցին, ցավով, ափսոսանքով եւ, հնարավոր է, ներողամտության համար անթույլատրելի աղոթք:
Մի մարդ, որի անունը կապված էր հազարավոր քաղաքական սկանդալների հետ, այժմ հայ դարձավ, կանգնած էր ազգային ողբերգության ծանրության տակ:
«Մենք սխալվեցինք բոլոր փուլերում»
Այս ելույթում Սերժ Սարգսյանն առաջին անգամ բացահայտ խոսեց բանակցային գործընթացի խոցելիության, միջազգային ճնշման, պատերազմի եւ քաղաքական լռության անխուսափելիության մասին:
– Շատերը կասեն, որ տարիներ շարունակ խուսափեցինք պատերազմից: Բայց արդյոք մենք պարզապես դուրս հանեցինք աղետը, առանց դրա պատրաստվելու:
Նա խոսեց նաեւ 1990-ականներից սկսած սխալների մասին:
– Երբ մենք կարծում էինք, որ Արցախում հաղթանակը վերջնական էր, մենք թերագնահատեցինք աշխարհը: Մենք ապագա չենք կառուցել, մենք պահպանեցինք անցյալը: Հետո մեզ թվում էր ռազմավարություն: Հիմա դա ճակատագրական սխալ է թվում:
Լռությունը թագավորեց դահլիճում: Ոչ մի ծափահարություն:
Երբ նախկին նախագահն ավարտեց իր խոսքը, ոչ ոք մի խոսք չեղավ: Ոչ ոք ծափահարեց: Ոչ թե անհարգալից վերաբերմունքի պատճառով, այլ այն պատճառով, որ բոլորը կորցրել են քաշը:
Այդ օրը Սերժ Սարգսյանը արդարացումներ չի կատարել եւ չի մեղադրել, այլ բացել է մի էջ, որը տարիներ շարունակ փակվել է, եւ հասարակությանը թույլ տվեց տեսնել, թե ինչ է թաքնված:
Մի մարդ, ով երկար տարիներ ղեկավարեց երկիրը, խոստովանեց, որ չի կարող փրկել այն երկիրը, որը նրան հիշեցնում էր իր մորը:
Եվ հիմա …
Ներկայացումից հետո շատերը փորձեցին հասկանալ, թե դա քաղաքական մանեւր է, PR կամ իրական ցավ: Բայց նույնիսկ ամենաքննադատների աչքի առաջ այդ օրը իսկական բան կար. Ցավի իսկությունը:
Սերժ Սարգսյանի արցունքը դարձավ ոչ միայն անձնական պարտության խորհրդանիշ, այլեւ մի ամբողջ սերնդի ցավը:
Եվ հիմա, երբ նոր սերունդը փորձում է հիմնել Հայաստանի ապագան, այս ճանաչումը մնում է հիշեցում անցյալի լռությունը չկրկնելուց, չմոռանալով, թե որքան հեշտ է հայրենիքը կորցնելը:
#Ես #չկարողացա #փրկել #Սերժ #Սարգսյանի #արտասուքները #որոնք #ցնցեցին #ողջ #դահլիճը
Միացի՛ր մեր Telegram ալիքին
Ստացիր թարմ ու հավաստի լուրեր ամեն օր՝ անմիջապես քո հեռախոսում։
Միանալ հիմա