Ռոստովի մարզում տեղի ունեցավ Հայաստանում սպանված էնդոկրինոլոգ Մարինա Հայրապետյանի հուղարկավորությունը։

Հոկտեմբերին 14-ամյա Մարինան ամուսնու հետ մեկնել էր Հայաստան՝ ընկերների հարսանիքին մասնակցելու։ Նա մեծ ոգևորությամբ էր սպասում այդ ուղևորությանը՝ ուրախ լինելով թե՛ նորապսակների, թե՛ հարազատների հետ հանդիպման համար։ Սակայն նրանք չհասան իրենց նպատակին։

Ըստ հաղորդումների՝ զույգը կանգ էր առել Կոտայքի մարզի Զովաշեն գյուղում՝ ճանապարհից հանգստանալու։ Այդ պահին նրանց մոտեցել էր զինված տղամարդը՝ պահանջելով մեքենայի բանալիները։ Երբ Մարինայի ամուսինը փորձել էր դիմադրել, հանցագործը սառնասրտորեն կրակել և սպանել էր երկուսին, ապա փախել նրանց ավտոմեքենայով։ Նրանց մարմինները ավելի ուշ հայտնաբերվել էին նույն վայրում։

Մարինայի մայրը, չկարողանալով կապ հաստատել դստեր հետ, անհանգստացել էր։ Նա ուղարկել էր հաղորդագրություններ, զանգել, սակայն ոչ ոք չէր պատասխանում։ Միայն հետո, երբ լուրը տարածվեց համացանցում, ընտանիքը իմացավ դաժան սպանության մասին։

Հանցագործը հետագայում ձերբակալվեց, բայց զոհերին այլևս հնարավոր չէր վերադարձնել։ Մարինայի մարմինը տեղափոխվեց Ռոստով, որտեղ հոկտեմբերի 16-ին Սուրբ Խաչ եկեղեցում կայացավ վերջին հրաժեշտը։ Տասնյակ մարդիկ էին եկել՝ հարազատներ, ընկերներ, հիվանդներ, ովքեր նրան հիշում էին որպես բարի, նվիրված ու պատասխանատու մարդու։

Մարինայի մայրը անզուսպ լաց էր լինում՝ աղաղակելով․
«Մայրն իր երեխային չպիտի հուղարկավորի։ Մարի՛նա, բացի՛ր աչքերդ… բոլորին բուժում էիր։ Ինչո՞ւ, Աստվա՜ծ իմ…»

Հաջորդ օրը տեղի ունեցավ հուղարկավորությունը։

Մայրը պատմում էր դստեր մասին․
«Նա հրաշալի բժիշկ էր՝ միշտ օգնող, երբեք ոչ ոքի չէր մերժում։ Մի անգամ ասացի՝ զանգեմ, ասաց՝ “մամ, միայն եթե ինչ-որ մեկը մահացել է, զանգիր, ես հիմա հիվանդների եմ ընդունում”»։

 

Թարմ գերեզմանին դրվեցին կարմիր վարդեր ու ժապավեններով պսակներ՝ «Սիրելի դստերը՝ ծնողներից» մակագրությամբ։ Մարինայի լուսավոր ժպիտով նկարը դրեցին նրա սառը գերեզմանի կողքին։ Նրան այդպես էլ կհիշեն՝ բարի, ջերմ, նվիրված։