Ինչու են չար մարդիկ միշտ ապրում լավ, ապահովված, իսկ լավ ու բարի մարդիկ հաճախ բախվում խնդիրների ու պրոբլեմների․․․Իմաս տուն առակ, որը պետք է իմաման բոլորը։Երբեմն մտածում ես, որ կյանքն անարդար է, կան մարդիկ, որոնք վատություն են անում ուր իշներին, սակայն շատ լավ են ապրում, դու սիրտդ ու հոգիդ բացում ես մարդկանց առաջ, իսկ նրանք ուղղակի օգտագործում են քեզ, «թքում են» հոգուդ մեջ, դու օգնում ես նրանց, բայց նրանք աչք են փակում քո խնդիրների վրա:

Այս առակը սովորեցնում է ճիշտ ապրել:Մի անգամ իմաստունի մոտ է գնում մի երիտասրդ կին ու ասում է.

-Ես չգիտեմ ինչ անել,ես բոլորին բարին եմ կամենում, անկեղծ ու ազնիվ եմ մարդ կանց հետ , օգնում եմ ինչպես կարող եմ և երբեք փոխ ադարձ ոչինչ չեմ պահանջում, բայց ի պատասխան իմ վերաբերմունքի ես միշտ անտեսվում եմ, մարդիկ արհամարհում են ինձ, ես սաստիկ ցավ եմ զգում, խնդրում եմ ասացեք, որն է իմ սխալը:

Իմաստունը լսեց աղջկան և ասաց.

-Հանվիր և մերկ դուրս գնա փողոց:

Աղջիկը զարմացած նայեց իմաստունին:

-Կներեք, ես դա չեմ կարող անել, դուք երևի կատակում եք, եթե ես մերկ դուրս գամ փողոց, բոլորը կանպատվեն ինձ, կծաղրեն ինձ, կծի ծաղեն ինձ վրա:

-Իսկ ինչու ես հոգիդ մերկացնում մարդկանց առջև, թույլ ես տալիս մարդկանց մտնել քո հոգու մեջ, հոգին նման է հայելու, այնտեղ նրա նք տեսնելով իրենց թերությունները փորձում են այլևս չնայել այդ հայելու մեջ:Արի ինձ հետ, ես քեզ ցույց կտամ իմ այգին:

Ես խնամում եմ այդ ծաղիկները: Եթե ես թույլ տամ, այս մոլախոտերը կբարձր անան ու կծածկեն այս ծաղիկներին: Եվ եթե ես քեզ ցույց չտայի դու չէիր տեսնի այս ծաղիկները:Դու էլ հո գիդ փակ պահիր, ու բացիր միայն արժանի մարդկանց առջև:Խոզերի առջև ուլունքներ շաղ մի տուր: