Սենսացիա. Նա միլիարդ դոլարով թալանել է Հայաստանի Հանրապետությունը.

Երբ երկիրը դեռ քնում էր, երբ առավոտյան ցրտերը դեռ չեն ցրվել մայրաքաղաքի փողոցներում, իշխանությունների ստվերային մեխանիզմներն արդեն ուժի մեջ են մտել: Առանց դատարանի որոշման, առանց բացատրության, առանց բացատրության, առանց բացատրության տան 45 քաղաքացի: Ոչ թե հանցագործներ, ոչ թե զինված խմբավորումներ: Հասարակ մարդիկ: Բայց հիմա դրանք «վտանգավոր են» համակարգի համար:

Եվ երբ հարցնում ես, թե ինչու է պատասխանը ցուրտ, անհասկանալի եւ ամոթալի.
«Հիմնադրամը անհայտ է»:

Ինչ է պատահում, երբ պետությունը վախենում է ճշմարտությունից: Երբ ճշմարտությունն անցանկալի է դառնում, այն վերածվում է հանցագործության:

Երբ մարդը խոսում է առանց գրաքննության, առանց վախի, առանց մերժելու իր խղճի ձայնը, իշխանությունները սկսում են վերահսկել օրենքով, այլ ուժով:

Այսօր գործարար Սամվել Կարապետյանի տունը հարձակվել է ուժի կիրառմամբ: Բայց իրականում ոչ մի տուն:

Եւ նրա ելույթը: Նրա ազատ միտքը:

Եվ հենց այս համատեքստում, խառնաշփոթի այս պահին, Եղբայր Սամվելը, նախկին պատգամավոր Կարեն Կարապետյանը, հայտնվում է լրատվամիջոցներին:

Այն կանգնած է ուղիղ, հստակ, առանց սադրանքների: Եվ նա ասում է, որ ինչ ոմանք խելագարություն են կանչելու այս օրերին.

«The շմարտության մասին խոսելը հանցագործություն է, մենք հանցագործներ ենք»:

Այս խոսքերը դարձան մուրճ, որը կոտրեց լռության պատը:

Կարեն Կարապետյանը չվախեցավ: Նա չընտրեց դիվանագիտական ​​լեզուն: Նա չփորձեց դա մեղմ ձեւակերպել:

Նա իր խոսքում հայտնեց այն, ինչ մարդկանց մեծամասնությունը վաղուց մտածում էր, բայց դեռ չի համարձակվում արտահայտվել:

«Ես բաժանորդագրվում եմ Սամվելի կողմից գրված յուրաքանչյուր բառի»:

Սա միայն քաղաքական դիրքորոշում չէ: Սա մարդկային ազնվությունն է:

Երբ քառասունծ մարդիկ հետաձգվում են առանց որեւէ պատճառաբանության, երբ հասարակությունը ապշած է, եւ մամուլը հապճեպ փակում է նյութերը, միայն հստակ բառ է մնում: Եվ Կարենը բարձրաձայն եւ անսասան է արտահայտում այս բառը:

Բայց ինչից է համակարգը վախենում:
Սամվել Կարապետյանը հրապարակավ խոսեց: Նա քննադատեց: Ոչ պոպուլիստական ​​կարգախոսներ, բայց փաստերով, նախազգուշացումներով, մերկ ճշմարտությամբ: Նա հարցեր բարձրացրեց, որ երկարաժամկետ իշխանությունները այլեւս չէին ցանկանում լսել:

Եվ այս ներկայացումից անմիջապես հետո սկսվում է «մաքրում»:

Ոչ թե դավադիրների, այլ շարքային քաղաքացիների շրջանում:

Այն քաղաքացիները, ովքեր պարզապես կանգնած էին իրենց տեղում, ճիշտ մարդու կողքին:

Նրանց անուններն այլեւս ջնջում չեն
Այս 45 մարդն այլեւս հեշտ չէ ցուցակի մեջ: Դրանք դարձան խորհրդանիշներ:

Խորհրդանիշ, թե ինչպես է պետությունը վերածվում հակամարտության կետի, լռությունը պահպանելու համար:

Եվ հենց այս լռության դեմ է, որ Կարեն Կարապետյանը, մարդ, ով նախկինում քիչ էր խոսում, բայց այժմ հասկանում է, որ լռությունը հանցագործություն է:

Եթե ​​ձերբակալվել եք առանց հանցագործության, ապա ապրում եք առանց ազատության

Երբ իրավապահները չեն կարող բացատրել իրենց գործողությունների հիմքը, երբ իշխանության մի ամբողջ համակարգ գոյություն ունի առանց որեւէ հասարակական պատճառի, սա նշանակում է, որ օրենքը այլեւս գոյություն չունի:

Եվ երբ օրենքը կորցնում է իր արժեքը, միայն ուժը սկսում է խոսել:

Այսօր այս ուժը կիրառվեց, թե որն է առավելագույնը համակարգը.

Բառեր

Բայց սա միայն սկիզբն է

Այսօր ձերբակալվել է 45 մարդ:

Վաղը կարող է լինել 145:

Եվ եթե այսօր ոչինչ չեք ասում, քանի որ «դա ձեզ չի վերաբերում», ապա ոչ ոք չի պաշտպանի ձեզ վաղը:

Եվ այդ պատճառով Կարեն Կարապետյանի կատարումը ավելի նշանակալից էր, քան Ազգային ժողովում որեւէ ելույթ:

Քանի որ նա չի արտասանել կարգախոսը: Նա չասաց. «Ես պահանջում եմ»:
Նա ասաց, որ մարդն ասում է, երբ այլ ելք չկա:

«The շմարտության խոսելը հանցագործություն է, ապա մենք բոլորս հանցագործներ ենք»:

Եվ ինչ եք անելու:
Դուք կարդում եք այս տողերը: Դուք տեսաք, ովքեր գիտակցում են, բայց դեռ լռում են:
Այսօր մի մարդ միացրեց ձայնը: Վաղը, միգուցե, մեկ այլ:
Եթե ​​խոսենք բոլորը, մի ձայն կդառնա ողբերգության ձեռքը:

Եվ եթե մենք չենք խոսում, միգուցե կգա օրը, երբ այդպիսի նյութեր չեն հրապարակվելու: Երբ մարդիկ նույնիսկ վախենան մտածել: Երբ ձայնը դառնում է գնով: Եվ լռությունը արժեքավոր է: