Եu 64 sարեկան եմ, nւ համարյա չեմ շփվnւմ հարազաsներիu հեs․ Մեծ sարիfnւմ պեsf է դադարեցնել շփnւմը բարեկամների հեs․ Ահա, թե ինչnւ․․․

Եu 64 sարեկան եմ, nւ համարյա չեմ շփվnւմ հարազաsներիu հեs․ Մեծ sարիfnւմ պեsf է դադարեցնել շփnւմը բարեկամների հեs․ Ահա, թե ինչnւ․․․

Երբ լրացավ 60 տարեկանս, գիտակցեցի, թե որքան արագ է անցնում ժամանակը: Դրա համար էլ համարում եմ, որայն դատարկ խոսա կցությո ւնների վրա ծախսելու իրավունք չունեմ:Նախկինում բոլոր հանգստյան օրերին հանդիպում էի ընկերուհիներիս հետ, շաբաթա կան 3-4 անգամ հեռախոսով խոսում քույրերիս հետ:

Իսկ երիտա սարդ տարիներին չի եղել գեթ մի օր, որ միայն ակ անցկ ացնեմ այն:Բայց հիմա ամեն ինչ փոխվել է:Ինձ դուր է գալիս մնալ սեփական մտքերիս հետ, ինքս ինձ հետ:Բնականաբար, լիովին չեմ դադա րեցրել մարդ կանց հետ շփումը, մինչ օրս էլ պահում եմ մտ երիմն երիս հետ կապը: Բայց հիմա այլ

կերպ եմ վերաբ երվում դրան. փորձում եմ հեռու մնալ նրանցից, ովքեր չեն հարգում իմ անձնա կան տարածությունը: Դոստոևսկին աս ել է, որ իմաս տուն մարդը շփվելու և միայնակ մնալու միջև ավելի շուտ կընտրի վերջինը, քան թե առաջինը:Շփումը պիտի լինի դելիկ ատեսի պես,այսինքն չի կարելի այն չարաշահել:

Ու ես լիովին համամիտ եմ մեծն դասականի խոսքերի հետ:Հիմա գիտակցում եմ, որ մեծ տարիքում միայնակ լինելը ոչ թե պատիժ է, այլ պարգև:Եթե այն ժամանակ տխրում էի, երբ մենակ էի մնում, հիմա ուրախա նում եմ, քանի որ կյանքիս մասին մտածելու ու ամեն ակն թա րթն ապրելու հնարա վորություն եմ ունենում: