Նա երեխայի ձեռնափայտը շպրտեց կարծես սովորական փայտ լիներ ու գնաց առանց անգամ թեքվելու

Նա երեխայի ձեռնափայտը շպրտեց, կարծես սովորական փայտ լիներ, ու գնաց՝ առանց անգամ թեքվելու: Բայց հետո տեղի ունեցավ մի բան, որ հանկարծակ վախեցրեց նրան

Մի պահ անզգուշություն, մի արագ շարժում, մի մեծահասակ, որ անցավ կողքով, ու մի փոքրիկ աղջիկ, որ չընկավ։ Սկզբում թվում է՝ մի մանրուք, բայց իրականում սա մեծ հարց է՝ ինչպիսի հասարակությունում ենք մենք ապրում։

Բոստոնի կենտրոնում, առավոտյան, երբ բոլորը շտապում էին՝ ոմանք աշխատանքի, ոմանք դասերի, այդ օրը ութ տարեկան Լեան քայլում էր՝ ոտքը գիպսով ու ձեռնափայտերով:

Կանաչ լույսը վառվեց, Լեան քայլեց, ու հանկարծ մի տղամարդ, հեռախոսն ականջին, անցնելով, բռնեց նրա ձեռնափայտը։ Այն դուրս թռավ, աղջիկը մի պահ կորցրեց հավասարակշռությունը և չընկավ։

Նրա շուրթերն  դողում էին, իսկ տղամարդը չկանգնեց, չնայեց անգամ, պարզապես գնաց:

Այդ պահին ուսանող Իթանը, ով հեռախոսով նկարեց այդ պահը արագ մոտեցավ Լեային.

— Դու լավ ես՞, — հարցրեց նա՝ վերցնելով ձեռնափայտը․․․ Շարունակությունն առաջին մեկնաբանության մեջ

— Այո, — ասաց Լեան՝ ցածրաձայն։

Իթանը տեսանյութը դարձրեց հանրային՝ «Ազդեցությունը քիչ է, ստվերներն՝ շատ» գրությամբ, չսպասելով արձագանքի։ Բայց շատերը արձագանքեցին:

Առաջին իսկ օրվա ընթացքում տեսանյութը տարածվեց, մարդիկ զարմացած էին, արտահայտություններ էին գրում՝

«Ո՞վ է նա»
«Ինչպե՞ս կարելի է այդքան սառը լինել»
«Սա չպետք է մնա անպատիժ»։

Կադրերում երևում էին թանկարժեք ժամացույցներ, դիզայներական հագուստ, ու շուտով պարզվեց՝ դա Գրեգորի Լենգստոնն է, իրավաբանական հայտնի ընկերության ավագ գործընկերը:

Բոլորն այս պատմության շուրջ բարձրաձայնեցին, նրա պաշտոնը վտանգվեց, և նա ստիպված եղավ հեռանալ:

Նա կանգնած էր պատուհանի մոտ, նայում էր քաղաքին, ու առաջին անգամ զգաց անհանգստություն իր կերպարի համար:

Իսկ այդ ընթացքում Լեան, մայրը գրկել էր նրան,  «Դու շատ ուժեղ ես…»

Շուտով նրանց մոտ եկան կամավորներն ու լրագրողները՝ նվիրելով Լեային թեթև ձեռնափայտեր, խաղալիքներ, բացիկներ՝ «Բոստոնի փոքրիկ հերոսին»։

Սոցիալական ցանցերում սկսվեց շարժում՝ լուսանկարներով ու տեքստերով՝ «Ես տեսնում եմ»։

Այս փոքրիկ պատմությունը դարձավ բարության միկրո-ֆլեշմոբ՝ անտարբերության դեմ:

Իթանի բլոգը մեծացավ, իսկ Լեան մի քանի ամսից առաջին անգամ քայլեց առանց ձեռնափայտերի:

Իսկ Գրեգորին… դարձավ անտեսանելի:

Մի օր Լեան ստացավ նամակ՝ առանց ստորագրության.

«Ների՛ր, դու ինձնից ուժեղ ես, քեզ երջանկություն եմ մաղթում»:

Մի տեսանյութ, մի արարք, ու աշխարհը մի փոքր լավացավ:

Եվ երբեմն մեկ պարզ «Ես տեսնում եմ» է պետք, որ փոխի աշխարհը։