Իմ հարսնացուն բшցահատ ատпւմ էր մորս, և ես ստիպվшծ էի անել այն, ինչի համար ընդհшնրապես չեմ ափսոսում․․․
Երբ ես առաջին անգամ հանդիպեսի նրան, նա ուղղակի անթերի էր թվում՝ գեղեցիկ, ինքնավստահ, միշտ կոկիկ հագնված։ Նրա ինքնավստահությունը հմայիչ էր, իսկ կամակորությունները զվարճալի մի բան էին թվում։ Այն ժամանակ ես դեռ չգիտեի, թե այդ ամենն ինչ կերպ է անդրադառնալու իմ կյանքի վրա։ Այդ օրը մենք հյուր էինք եկել մորս տուն։ Նա ինչպես միշտ անասելի ուրախ…